(18) Pomiędzy obojętnością a ratowaniem – jak wspierać by nie poświęcać siebie

Temat na dzisiejszy odcinek wynika z moich wieloletnich obserwacji uczestników szkoleń z pierwszej pomocy psychologicznej w kryzysie. Na tym szkoleniu uczę ludzi w jaki sposób rozpoznawać kryzys, jak na niego reagować, jak rozmawiać z osobą w kryzysie, o co pytać, jak dawać wsparcie emocjonalne itd. Są to bardzo ważne kwestie. Jednak tym, co ostatecznie okazuje się najbardziej interesujące dla uczestników, to w jaki sposób chronić w tym wszystkim siebie? Jak pomagać jednocześnie się w tym nie spalając, nie obciążyć siebie emocjami i trudnościami innych?

Przecież Ci co wspierają i pomagają, też mają jakieś swoje własne trudności, stresy, problemy, obciążenia a tu dochodzi jeszcze świat drugiego człowieka, który jest akurat w kryzysie i wymaga podtrzymania… Jak to wszystko udźwignąć?

Tym bardziej, że osoby, które interesują się tym jak udzielać pierwszej pomocy psychologicznej w kryzysie, to nie są ludzie, którzy mają zdolność wejścia w pozycję obojętną. Wręcz przeciwnie, są to osoby szalenie empatyczne, wrażliwe i niestety niejednokrotnie z tendencjami do ratowania innych, co jednocześnie może być dla tych osób bardzo obciążające i ostatecznie prowadzić do wypalenia i frustracji.

W dzisiejszym odcinku podcastu przyjrzymy się temu, jak znaleźć balans pomiędzy postawą ratownika a postawą zobojętnienia – czyli jak wspierać mądrze, tak by nieść pomoc a jednocześnie chronić siebie przed nadmiernym obciążeniem emocjonalnym ze strony innych. Przejdziemy przez takich 7 kategorii, które wydają mi się bardzo ważne w zrozumieniu różnicy między ratowaniem a wspieraniem oraz konsekwencjami jakie pociąga jedna i druga postawa.